คำภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาต่างประเทศ

จากสาเหตุข้างต้น ไทยได้ยืมคำภาษาต่าง ๆ เข้ามาใช้ปะปนในภาษาไทยหลายภาษาด้วยกัน ดังนี้

• บาลี กัญญา ขัตติยะ วิชา สันติ อิตถี

• สันสกฤต บริษัท โฆษณา ประกาศ ภรรยา แพทย์

• จีน ก๋วยเตี๋ยว ซาลาเปา เต้าฮวย บะหมี่ ลิ้นจี่

• อังกฤษ กอล์ฟ โปรตีน คลินิก ฟอสฟอรัส นิวเคลี์ยร

• เขมร กังวล ถนน บำเพ็ญ เผด็จ เสวย

• ชวา-มลายู กริช กระดังงา ซ่าหริ่ม ปาหนัน อังกะลุง อุรังอุตัง

• เปอร์เซีย กุหลาบ คาราวาน ตราชู บัดกรี สักหลาด

• โปรตุเกส กะละแม กะละมัง สบู่ เลหลัง ปิ่นโต

• ฝรั่งเศส กงสุล ครัวซองต์ คูปอง แชมเปญ บุฟเฟ่ต์

• ญี่ปุ่น กิโมโน คาราเต้ ซูโม ยูโด สุกี้ยากี้

• ทมิฬ กะไหล่ กุลี กานพลู กำมะหยี่ อาจาด

• อาหรับ กะลาสี การบูร กั้นหยั่น กะไหล่ ฝิ่น

• มอญ มะ เม้ย เปิงมาง พลาย ประเคน

• พม่า หม่อง กะปิ ส่วย

ภาษาที่มีใช้ในภาษาไทยเป็นจำนวนมาก คือ ภาษาบาลี สันสกฤต เขมร จีน อังกฤษ โดยเฉพาะภาษาบาลี สันสกฤต เขมร จีน ไทยนำมาใช้และมีการเปลี่ยนแปลงรูปคำจนดูกลมกลืนกับภาษาไทยแทบจะจำแนกไม่ได้ว่าเป็นคำมาจากภาษาอื่น